ÇARESİZCE
öylece kala kalmıştım ümitsizce
yakamoz gölgesi. yalnızlık sessizliğiyle deniz boyu sahil yürüyordu düşüncelerimde çaresizce dalgalara resmediyorum hayallerimi bir martı kanatları yorgun helak dilinde nihavent makamı şarkısıyla seni şakıyordu sensizliğime çaresizce denize daldı martıda hüzünleriyle yelken esintisi rüzgar sesizliğinde yelkovan akreple sevişmelerde saatimin amansız tik tak sesleriyle çaresizce zamanım kuşluk vaktine aman dilemekte gözlerimin kirpik ucu ıslak nehir damla damla tuzlu su şehvetiyle kurumuş damağıma su getirmekte çaresizce karınca düşüncesi fedakarlık özlemiyle olmamalı diyordu beyin hücrelerim kalmamalıydı türkümüz yarım hoyratça haykırmalıydım avazım çıktığınca çaresizce son mısrasını mırıldandım türkü gözlüm diiye Ayhan Aslan |