Bu şiirime eşlik eden arkadaşlarıma sonsuz teşekkür ediyorum.
___________________________________________________________________

BİZ KİMİZ?

Bakmayın şu anki perişan hale.
Sanırsın âlemin zülüyüz bizler.
Neslimiz bu değil dinleyin hele.
Aslında Resul’ün gülüyüz bizler.

Sığmayız saraya, sığmayız köşke.
Sevdamız başkadır, aşkımız başka.
Allah der yanarız gelince aşka.
Keremin Aslı’nın külüyüz bizler.

Memleket Ulubat, adımız Hasan.
Bizans’ın suruna bayrağı asan.
Kürşad’ız kırk yiğit, saraylar basan.
Hepimiz apayrı deliyiz bizler.

Gâh olur benzeriz coşkun çavlana.
Coşunca üç kıta yetmez cevlana.
Gâh Yunus oluruz gâhî Mevlana.
Hem Hacı Bektaş’ız Veliyiz bizler.

Hainle, lâinle olmaz işimiz.
Haramla kaynamaz bizim aşımız.
Yezid’e eğilmez asla başımız.
Hüseyn’iz, Hasan’ız, Ali’yiz bizler.

Gâh olur sılaya, yâre ağlayan.
Bir tel saça koca gönlü bağlayan.
Gâh olur yarayı odla dağlayan.
Veysel’in sazının teliyiz bizler.

Konu vatan ise yürek yanar da,
Durmayız susarak kıyı, kenarda.
Coşarız Sakarya, Dumlupınar’da.
Aras’ın, Tuna’nın seliyiz bizler.

Batının şaşkını, süslü madamı,
Titredi görünce benim Ata’mı.
Gördüler İzmir’de Hasta Adamı.
Hiç kimse sanmasın ölüyüz bizler.

O cevher tükenmez duruyor içte.
Bismillah deyince geliriz vecde.
Yalnızca Zîşan’a ederiz secde.
Sadece Rahman’ın kuluyuz bizler.

Dinle bak ne diyor şu âşık Sami
Bizimdir cem evi, bizimdir cami.
Zalime hasımız, mazluma hami.
İslam’ın bükülmez koluyuz bizler.

Sami Biberoğulları
++++++++++++++++++++++++++++++++++

GÜNEŞ BİZİZ, AY BİZİZ

Sevdanın dergâhları kurulmalı acilen
Nice ulemâ, eren, yetiştiren boy biziz
Şûramıza buyursun, bizi kendinden bilen
Âlemi aydınlatan güneş biziz, ay biziz

Ne riyamız olmuştur, ne art niyet fikrimiz
“Allah Allah!” nidâsı her asırda zikrimiz
Yalnız ona senâmız, yalnız ona şükrümüz
Rızasına sığınıp, amel eden huy biziz

Küfür tek bir millettir; fark etmez adı sanı
Esasında aynıdır hepsinin de lisanı
Her çağda, her dönemde nefretini kusanı
Adalet kılıcıyla tâbi kılan bey biziz

Truva atlarını soktular içimize
Bin bir hile hurdayla kıydılar nicemize
Zehirler akıttılar bal küpü fıçımıza
İşte böyle anlarda hançerede “vay” biziz

Çanakkale ruhundan bîhaber yeni nesil
Nefsinin amadesi, bilmiyor erkân usûl
Aslanı uyuttular, ne yazık usul usul
Eskiden derya idik şimdi ince çay biziz

Yedisinden yetmişe aşk ile diyelim “Hû”
Âbâd eder her hamı kâmillerin gürûhu
Şaha kaldırmalıyız takva yenli bu ruhu
Doğu ile batıyı buluşturan ray biziz

Türk-Kürt diye bölünüp, ayrışmak neyin nesi?
Aşkın yolunda birdir Alevi’si, Sünni’si
Hepimizin gönlünde selâmet temennisi
Kardeşlik ülküsünde düğün biziz, toy biziz

Aciz Mithat arzeyler hakikatin sözünü
Güldürmemiz farz oldu insanlığın yüzünü
Takip edip sürmeli Ehlibeyt’in izini
Kur’an’a hadim olmuş en şerefli soy biziz

Mithat Kararmış
++++++++++++++++++++++++++++++++++

UFUKTAN SÖKEN BİZİZ

Asya’da, Avrupa’da zulmete göğüs geren
Mazluma kucak açan sığınak mekân biziz
Yıllarca, asırlardır şu dünyaya yön veren
Padişah’sa Padişah, Hakan’sa Hakan biziz

Mehteranı duyunca, Allah deyip coşarız
Top, tüfek yoksa eğer, süngü takıp koşarız
Konan setleri yıkar, kaba sığmaz taşarız
Tuna, Sakarya, olup, deryaya akan biziz

Akacaksa kanımız, helali hoş sayarız
Yüreğimizin her bir zerresinde duyarız
Kitabımız Kur’an’dır, bizler ona uyarız
Vicdansız olanların üzerine çöken biziz

Çin, Moğol, Tatar hepsi üstüme abanmışken
Elim ayağım bağlı, nefesim tıkanmışken
Umuda çıkan bütün yollarım kapanmışken
Ergenekon’u yırtıp, delerek çıkan biziz

Durmadan koştuk durduk zaferden zaferlere
Kosova’da, Mora’da, ok yağarken erlere
Yarı canlı girdik hep, daracık mezarlara
Aşılmaz denen, nice surları, yıkan biziz

Daha dün Çanakkale geçilmek istenince
Karaya doğru tüm gücüyle yüklenince
Yürekler ağza gelip, gönüller dağlanınca
İşgalci düşmanları, denize döken biziz

NURANİ; Ulu Hakan, Fatihlerin torunu
Horlanıp ezilenler, onun bir tek sorunu
Dünyada sulhun hâkim olacağı yarını
Kurmak için ufuktan parlayıp söken biziz

Osman NURANİ
++++++++++++++++++++++++++++++++++

.
.
Bizden olmak kolay mı? Nice başlar vermişiz
Ceddimiz Osmanlı’nın mülkü bu vatan biziz
Üstünde Cennet kokan, gonca güller dermişiz
Her karış toprağının altında yatan biziz

“Has dur, haydi, ya Allah!” dediğinde mehteran
Destan yazdı yiğitler; rehber Nebî ve Kur’an
Boran olup eserdi nerde görse bir tiran
Üç kıtayı zilletten izzete katan biziz

Yakıp yıkmadık asla, mamur ettik dört yanı
Bu muhteşem tablodan bîhaber kalma, tanı
Her biri çağ ötesi, nesle miras kalanı
Kutsal emanetimiz bilip donatan biziz

Gök kubbenin bağrında bayrağımız gururla
Şahlandıkça yaşarız yeryüzünde onurla
Yıldızını parlattık imanımızdan nurla
Alı solmasın diye canı kanatan biziz

Düsturumuza göre, edepten doğar usûl
Fermanımız kesindir: Adâlettir son fasıl
Karıncayı incitmez yüreğimiz velhâsıl
Ayırmadan kimseyi şevkle kuşatan biziz

Mahzun ay, ölgün yıldız yakışmaz Kehkeşan’a
Görkem yakışır ancak Hak zikriyle coşana
Ne kadar şükür etsek azdır yüce Zîşan’a
Secdede kalplerini aşkla çatlatan biziz

İmandan yoksun olan mânen inkırâz bulur
Küfre çıkan yollarda bin türlü maraz bulur
Ümidi hâlislerse, elbet dil-nevâz bulur
Bâtılın sultasına vicdanı satan biziz

Kalûbelâ’da verdik sözü, elhamdülillah
Şirki reddedip deriz her dem “Amentü billâh.”
Noksanlıktan münezzeh, azimüşşandır Allah
Sapmayıp sağa sola, ahdini tutan biziz

Bakmayın üstümüze çöken mel’un geceye
Aslı dev olan haydar çevrilemez cüceye
Boyunduruğa gelmez, kükrer millî seciye
Tek başına kalsak da zalime çatan biziz
Karanlıkları boğan şafak biziz; tan biziz

Mücella Pakdemir


xxxxx