Bizler anadolu çocuğuyuz,
Umudun hep yeşil olduğu topraklarda doğmuşuz,
Utangaçız hepimiz, birazda çekingen,
Sevmesini iyi biliriz, sevilmesini pek beceremesekte,
Belki kabadır dilimiz,yada soyutlanmış imladan,
Ve inanıveriririz hemen hiç araştırmadan,
Kandırmak kolaydır bizi,
Soğuk topraklarda büyüdük biz,
Havanın soğuğuna inat sıcacık yüreğimiz,
Misket oynardık
Çamurdan evler yapardık,
Tahtadan kaleler,
Çelik çomak oynardık,
Bir top alırdık yedi arkadaş,
Sırasıyla saklardık,
Büyüdüğümüz mahallede sular akmazdı,
Çeşmelere koşardık,
Parasızdık belki,
Ama zengin çocuklardık biz,
Aşıktık annemize
Ve arkadaş babamıza,
Uyanmasını severdik dedelerimizle,
Uslu çocuklardık biz,
Yetinmesini bilirdik herşeyimizle,
Yalan söylemesini beceremezdik birde,
Çünkü yakardı yalan söyleyeni Allah,
Biz böyle büyüdük,
Mayamız saygıydı,
soğuk topraklarda yoğrulduk biz,
Hocaydı dedelerimiz,
Kur’an kursuna giderdik,
Herkes gibi gülerdik,
Beklerdik yolunu gurbetteki babamızın,
Yardım ederdik annemize,
Bedenimizin küçüklüğüne inat sırtlardık hayatı omuzlarımıza,
Biz küçükkende büyüktük,
Yastığımızın altında hayallerimizi gizlerdik,
Küçücük kalbimizle büyük sevdaları sırtlanırdık belki,
Sevmeyi öğrenirdik,
Onu görünce yüzümüz kızarırdı, söyleyemezdik,
Utangaç çocuklardık biz,
Bir kıza dokunmayı ar sayardık,
Belki konuşmazdık,
Kaçırırdık bakışlarımızı,
Yardımseverdik,
Poşetler bize emanetti,
İsraf bilmezdik,
Yere düşen ekmeği üç kere öper atardık hayvanlara,
Köpekleri severdik,
Bide koyunları,
Ne güzel olurdu oğlakları,
Bizler böyle büyüdük,
Ne yalanı bilirdik,ne de haramı,
Helalindendi herşeyimiz,
Evet belki biraz değiştik
Ama biz böyle yetiştik...