Duyulurken uzaktan, aşkımın susmaz çanları,
Sensiz geçiriyorum böyle, anlamsız bu anları,
Nerelerde tüketirsin, bensiz geçen zamanları,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Beyaz halı gibi döşenmiş, sana ak saçlarımla,
Yolun da ağaran, siyahı olmayan kaçlarımla,
İçten içe ağlayan, görünmez göz yaşlarımla,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Dünden eser yok, kırağı düşmüş her halimle,
Gamzelerin yorduğu - tükettiği bu mecalimle,
Gönlüme kazıdığın, o ceylan gözlü cemalinle,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Anlamakla, katlanmak arasında tükendiğimle,
Gamzelere - dudaklara kapılmış bu benliğimle,
İçimde kaybolmayan, daim var olan senliğimle,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Dicle diyen gönlümün, aldığı her nefesiyle,
Tutkunun kucakladığı, bu aşkın gür sesiyle,
İçimi dolduran, gamzelerin ritmi, neşesiyle,
Sen iste ye terki, gökyüzün bile olurum…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
01.04.2014