Buğulu gökyüzü, gerçekler hayali aştı,
Düş gücü yitti, karamsarlıklarım taştı,
Sadakat ve bağlılık, yörüngesine kaçtı,
Güç bulmam kendimde, gidişiyle, kayboldum…

Vicdan borcu, doğru söyleme sorumluluğu,
Hataları telafi etme şansının yok doğruluğu,
Vurdumduymaz olayı, umursamaz çokluğu,
O halleri yerle bir etti, gidişiyle, kayboldum…

Sokağa gülümseyen, küçük bahçeli bir evdi,
Derin bir dinginlik, serin bir havayı severdi,
Bu şirin ortamda, hep sonsuza kalalım derdi,
Ondan kalan izlerleyim, gidişiyle, kayboldum…

Islanmış toprak kokusu, yağmur sonrasıydı,
Havada tatlı rüzgâr, şimşekler, bahar, anısıydı,
Kaldığımız yerden başlasak, içimin karısıydı,
Terk edilmek koydu bana, gidişiyle, kayboldum…

Yağız, hayat dolu gençtim, uzun yıl öncesinde,
Çabalarım karşılık görmedi, dünün güncesinde,
Daima ismi vardı, bütün cümlerimin öznesinde,
Ara bulucu gözetmedi yitti, gidişiyle, kayboldum…

Dünya nereden nereye geldi, sanki güneş tutuldu,
Her yaşanılan anın, büyük servet olduğu unutuldu,
Hayat sözcük anlamı, bireyden bireye faklı tutuldu,
Değerleri saklı kalsalarda, gidişiyle, kayboldum…

Artık yaşamı zenginleştiren, anlamlı kılan yok,
Nefreti kabarık, eli sopalı, kızgın insanlar çok,
Tekmeler yumruklar havada, yiyende karın tok,
Hiç olmazsa yemeğe kalsaydı, gidişiyle, kayboldum..

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)