Ben yalnız sende, yalnız kalırdım!…



İhtiyacım yok, bilirim, güneşe,
Gamzelerin gözlerimi kamaştırır,
Sana bin yıllık kırgınlığım olsa,
Gamzelern, beni tekrar barıştırır…



Senin gözlerine her baktığımda,
Kendi duygularımmış yansıyan,
Moralim yüksek tutulmaz oldu,
Duygularımı, askıda sanır tanıyan…



Yine sarılabilecek tek şeyim benim,
Kelimeler kaldı, bir bir parçalandı,
Hayalleri, rüyaları ayıramaz oldum,
Yayıkta sanki, sallandı, çalkalandı…



Ruhun meyvesi sevgidir, gerçek bu,
Kendimizi değiştirir tümden, açlıksa,
Gerçeği ret ederek yaşarsın, artık,
Aşkın, çamura bulanmış, balçıksa…



Sesinin heykeli bir yapılabilseydi,
Aramızda özel bir bağ sanırdım,
Duyma – dokunma, ikisi tek duygu,
Ben yalnız sende, yalnız kalırdım…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

13.04.2014