Hani hep düşünürüz/ya.,
Her nerede değilsek orada mutlu olacakmışız gibi gelir,
İşte öyle,
Biraz dağınık birazda sensizlik belkide bendeki,
Koparıp atası geliyor canı acının son demi,
Aldırma bana geçer nasılsa mahsun yüzümün ifadesi,
Yeterki sen gül gittiğin yerde.,
Benimki yokluğunun acı dolu serzenişi.,
Ölü/mü özlermi insan özlüyor işte
Oysa ne kadarda birbirimize benziyorduk,
Sen yamalı pantolununla dar yollarda,
Ben yalın ayak peşin sıra.,
Gülmek belkide en çok bizim dediğimiz zamanlardı,
Bayatlamış kağıt helvanın tadı, kurumuş simidin çıtırtısı.,
İçimize çektiğimiz yağmur kokulu toprağı,
Ve yeşile çalan ela bakışların sırrı.,
Yazık.,
Nasılda benziyorduk zamanında,
Şimdi düşmanız sen bana, bense olamıyorum sana...
Küf kokulu akşamların hüznü daha gün batmadan gelir burnuna..
Kekremsi havayı çekerken cigerlerine gelişi güzel
Düşüncelere hapsolursun.
Islak kaldırım tasları kayar ayaklarının ucunda
Sendelersin düşmemek için tutunursun iki yakalı duvara sarılmış sarmaşığa
Ve dersin ki
""...öyle işte ..."""

Aleyna ırmak