yüreğimin kilidi cennetinin duvarına asılıhayrettin taylan ’eğer’ ile başladım değerler, diğerler romanına ’keske’ lerin cümlesini çıkardım aşk masalımızda ’acaba’ ların yükleminde boşaltım içimin yükünü ‘ancak’ ın çanağında çekmez oldu bağıllarımın bağlacı ‘sadece’ nin rüyasında bir tek senin ilgeçlerinle bağlandım geceye ‘ile’ nin ilanında bağlandık aşka bir cümlede aşk, bir aşkta kader, bir kısmette her şey olduk vazgeçişin vardiyasında imkansızlığın fırsatına bilendim kaçışın sahnesinde kendimle buluşmanın rolüne bilendim yaraların yamacında açıldı gülünün kırmızılığı sanrıların sonrasına takıldı elbet bir günün hali hazırı çıkmaz sokağımın adressizliğinde toplandı nitel yüreğin geçmemiş bir geçmişin bıçak sırtında kalır vebalim bitmemiş bir sevdanın mecnun dilinde sonsuz kalır vicdanım yüreğimin kilidi cennetinin duvarına asılı sesimin tınısı nidalarının bestesine sızılı beklentinin tinsel akışında durulandım ilk bakışmanın atlasında renklendi duruşum ilk sarılışın sarmaşığına yeşillendim umuda ilk sözünün kitabında okundu kaderimin aşk dersi ilk gidişinin sızısında okyanuslarımı ağlattı damlaların ilk ıslanmanın kurumamış vicdanında bağlandım pişmanlığa artık, gelmene yakın gitmeye hazır uslar sıratındayım düşsem de düşmesem de sensiz her yer cehennem |