SENİ BEKLERKEN
Ne zaman o parkta otursam
Dolar gider gözlerim Kollarını açıp koşarsın Gözlerimin içi güler Her zaman ki masamızda Çaylarımızı yudumlarız Sonra Rıhtıma sürükler beni ayaklarım Ufku arar gözlerim Bir gemi görsem Fersiz gözlerim canlanır Elimde bir karanfille Seni beklerim gün batarken Tepelerin ardından Söner umut ışıklarım Boynum bükülür donar kalırım Can çekilir damarlarımdan Parmaklarımın arasından süzülüp Karanfil boğulurken denizde Kaçıncı kez sensiz batıyor güneş Her geçen gün acımasız pençeleriyle Bir şeyler koparıyor benliğimden Durmak bilmiyor Zaman! Koca bir yalan oluyor Sensizliğin şamarları patlıyor suratıma Yıkılıyorum ! Ağır ağır ölüyorum Asker Hatıra Defterinden..Lâ Lâ Lâ |
Selamlar hürmetler Sevgiler...