Yıllar önceydi hiç unutmam,istesemde,
Ettiğimiz yeminleri tutma çabası,kendi adıma
Daralan nefesimiz de ki nikotin kokusu,
Onu öptükten sonra kopardığım dudaklarım.
Erkeksin işte ağlamazsın,
Kim demiş arkadaşım kim!
Büsbütün ağladım o gün,o ağlama dedi,elimdeymişcesine.
Sonraları bir kaç kez daha gittim kaldığı yere,
Boğuyor muşum,sıkıyor muşum,benimle mutlu değilmiş...
Anlamaya çalıştım ama işime mi gelmedi ne?
Sevmenin ocağıydı,oraya düştüm
Öyle bir düştüm ki,sanki gerçek değil de kötü bir düştüm.
Onu sevmekten disipline gönderildim
Adam ol artık dediler
Birileri bir yerlerde hep bir ağızdan hep bir şeyler dediler
Fikir birliği etmişcesine
Unut demekle başladılar,
Umudu lugatlarından çoktan çıkarmışlardı...

Neden mi anlatıyorum bunları?
Bu gece göğsüme oturan acı anlat dedi
Anlat ki inanmasınlar dedi
Kimsenin canını yakmak istemiyorum dedi
Düşmanımın başına vermesin dedim
"Arkadaş sen zaten kendinin düşmanısın" dedi
Ağladım yine,
Anlamak yine işime gelmedi
Ki anlasam bir başkası olacaktım
Dahası hazımsızlık olacaktı.

Resmine baktım demin,
Canım istedi,yoksa mazoşist olduğumdan değil
Özlediğimden...

Bir gün gerçekten karşısına çıkacağım ve diyeceğim ki
"Bak,bu dünyada sevgisini öldüremediğin bir ben"

Murat İPEK