Ellerin kim bilir şimdi ne güzel bir zambak misali gülüm ellerin.
Suretin ay misal gülüşün efsun şahısın her mevsim sen güzellerin.
Kuğusun selensin gökte turnasın üstünde nakışsın mavi göllerin.
Benim hayalimsin her çay saati ney sesinde tını çayımda efsun.


Ay doğar ya hani dağın üstünden öyle çavıyorsun hep yüreğime.
Senin gamzen ışık gecelerime gerek yok sen varken bir başka ime.
Bir tebessümüne fedadır her şey bağrım yangın yeri yüreğim lime.
Ansızın çıkıp gel bayramım olsun efsane deminde çayımı sen sun.


Al beni albenin erguvan rengi şöyle bir İstanbul yapıverelim.
Tam güneş doğarken nazla ufuktan senle efsanevi hazza erelim.
Kız Kulesi seni kıskansın o dem senin dudağında sükut olsun im.
Harflerin rüyası yansısın suya dudağımız çayda aşkı okusun.


Bir ipek kilimi serelim yere ayağını öpsün nakışlar dem dem.
İstanbul sayende aşkı tanısın ayağınla gelsin hüsnüne kadem.
Muhalin kanadı kırılsın yer yer tebessümündedir yarama merhem.
Çözsün de cereneler suya saçını çayın suretine nakış dokusun.


Hayalini öpsün sular hayalde cümle misallerin içinde sen sır.
Peltek se dilinde eskimez yeni sesindeki büyü sürer kaç asır.
Konuşsan aziz su ve teni billur susarsan harflerin yekunu kısır.
Gördüğüm rüyanın Züleyha’sısın heyhat uyandım ki yanımda yoksun!
28.03.2014 İbrahim KİLİK