Aslı olmayanın...
Astarı hiç olmaz.

Aslı Yok






koca bir yanılgı gördüğüm objeler
şehrin sokakları kördüğüm
gelişigüzel uykuya dalmanın rahatlığında
rahatım
yaylım ateşinde akrep
perdeler ele veriyor olay mahalini
işgal yeni başlıyor



kasıklara vuran marjinal bir sancı
serseri mermi gibi
yokluğu tetikliyor
heyecanlı bir kaçış, arka sokaklarda
mahalle araları telâş içinde
üstü dağınık, omzu açık bir kadın
istemeden afişe oluyor






camda
yıprak bir perde sallanıyor
yaş sınırı tanımıyor uvertür müzik
ankesörlü telefonda bir ses
hala "dur" kaçma diyor
yalınayak basıyorum taşlara
bir şeytan peydahlanıyor başucumda
gayrimeşru geliyor yastık
başıboş saatler çekilmiyor
iki kadeh dolusu yalnızlık
tek şahidim gece
yalpalıyor ayaklar diz üstü düşmeden
sarhoş bir rüzgar ıslık çalıyor
başım da bir ağrı
mevsim şarap rengi,
sokaklar bağbozumu yine



ayan beyan hatırlamasam da
sabaha sürükleyen düşlerde aklım
ağzımda esrik bir tat
kör bir bıçağın sırtında kanıyor dilim
açmam imkansız gözlerimi
çok berbat durum
saçlarım ter
çamur içinde dizlerimle
anneme şimdi ne diyeceğim



ağarırken gece tan yerinde
bende cin çarpmış gibi bir ürperti
irili ufaklı yıldızlar ritüelde
o kadar kalabalıklar ki
üşüşünce yalçın tepelere akbabalar
bulutlar hep gri
kâbus çökmüş gibi sisli
ve ben fısıltıyla
rejiye dönerek
artık p(k)es diyordum...









[sevgi batbay özcelik]