Bir Şiir ki Hasretin
Bir bilsen varlığına şimdi nasıl muhtacım
Şu gururun dağını yıkıp da geliversen Gözlerinin şavkın da dinerdi bütün acım O eşsiz nazarınla kalbimi deliversen Ne olurdu bir yerden çıkıp da geliversen Kurtar beni ne olur hasret denen caniden Merhamet beklemedim böyle hiç bir faniden Bir sabahın seheri gün doğarken aniden Mutluluğu koluna takıp da geliversen Ne olurdu bir yerden çıkıp da geliversen Bir şiir ki hasretin ilhamım da çağlıyor Ahvalimi nakşeden kalemcağız ağlıyor Dökülen her damlası ta ruhumu dağlıyor Narî hicran yaşımı elinle siliversen Ne olurdu bir yerden çıkıp da geliversen Sensizlik ecel ile kıyasıya yarıştı Dilimde dualarım isyanlara karıştı Kırk yıllık küsler bile sulh eyleyip barıştı Sen de kırdığın kalbi bir sözle alıversen Ne olurdu bir yerden çıkıp da geliversen Top vursa yıkılmazdım aşk beni bitab etti Sensiz geçen bir anım onlarca kitap etti Kim kendi celladına can diye hitap etti Can diyorum sana can ah canım oluversen Ne olurdu bir yerden çıkıp da geliversen Anladım ki ayrılık kahırlara çağrıymış Kara sevda gönülde iflah olmaz ağrıymış Sevenler bin kez ölür diyorlar ya doğruymuş Azrail’den evvela kapımı çalıversen Ne olurdu bir yerden çıkıp da geliversen Mutlu Aydurmuş |