Hatıralar el pençe...
yürekler parçalanıyor
asılan ruhların koynunda yangınlar zindanlar cehennem gibi şu dünya... neticesi elde var sıfır nefesler soluklara mechul vadesini bekler gibi canlar suçları tek kul olmak kul... bekler tersine dönsün diye zaman imkansızlık çaresizlikte kaybolurken vaad edilen mükafatlardır güyalarda insanı alır götürür çok uzaklara... bilmezmidir ki gelmiyecek bir daha sonsuzluk kucaklaşınca ebediyette karanlık öpüşüyor gibi gölgesinde geriye kalan hatıralar el pençe... dört kollu geçmişi de alır sessizliğini de beraberinde ne sağı belli ne de solu belli olan tek, o yoktur artık... (Berlin,24.03.2014) Talat Özgen |