bir gece vakti ıtri nağmeleri istanbul kokarsa beni hatırlaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın bir masal şehri istanbul İS/gökteki kandillerin İSİ/TAN mehtabın yakamozla dansı BUL/koca şehirde saklandım hadi beni bul işte ben aşkım aşkın bir adı ben diğer adı İS/TAN/BUL istanbuldan uzak kalınca insan gökteki yıldızları kandil gibi görür ve hasretlik istanbul kokar denizin tuzlu kokusunu duyumsarım ben ve perilerim istanbul aşığı olunca istanbul kandil kandil yanacak avuçlarımda yaşlı bir yalnızlık dokunur gözlerine ıtrinin nağmeleri fısıldamış uykularına gece öpmüş kadifemsi dudaklarıyla ve bir türkü tutturmuşum tütün dumanında istanbul ah yalnızlığımın ucu yanık mendili verandada leylak kokulu sevdalar ve gül kokulu mumların manifestosu masada uyur gezer üzgün sensizlik ve birkaç sayfaya sığan hayatımın afişi istanbul ah yalnızlığımın ucu yanık kandili ağlayan bir palyaço görürsen istanbul’u hatırla her martı çığlığında da hıçkırıklarımı ali Ayşeyi seviyor repliklerine yenildi eski radyom yazlık sinemada bir avuç çiğdem eskimeyen İstanbul’um istanbul ah yalnızlığımın ucu yanık mendili karşı yakada geçmişin kandilleri yanar yutkunur boğazın derinlikleri anıları konaklar Hürrem sultan düşlerini fısıldar bin bir entrika döner asrın girdabında istanbul ah yalnızlığımın ucu yanık kandili mahmudiye düzkaya |
Bayıldım... okumaya doyamadım.
Itri... İstanbul'a, eski zamanlardan usul usul hayâl adımlarıyla, terennümleriyle, bu muhteşem şiire misafir olmuş.
Bize de duyumsamak, özümsemek düşüyor.
Gönülden kutluyorum sevgili kardeşim.
Size yazmak yakışıyor.