LEV’-İ GARÂM

Efkârlıyım sevgili,
tarifsiz bir hüzün, anlatılmaz bir acı var yüreğimin derinliklerinde
gönlüm intizar içinde yanıp kavruluyor
bakışların derin derin,alem-efruz edermi yüreğimi?

bir sevgi rüzgarına kapıldım,savruluyorum
esir ettim tüm düşüncelerimi
"SUS!" diyemedim yüreğime
söz geçiremedim kelimelerime

ah bu gece vakti yine nerden düştün aklıma
ellerin cebinde boş boş gezindin mi kaldırımlarda
gece bunalımlı rutubetli hava
ciğerlerime doluyor
ruhum ürperiyor,kimsesiz kaldığım gecede
dualarım beddualarıma karıştı
sen ki benim Aftâb-i Alemtâb’im
sen ki yüreğimde bir sanem
kavuştururmu bizi cihanaferin?
şimdi ağır ateşler içinde kıvranır durur acizane bedenim

bu gece yüreğimden geçer ismi belirsiz ağyar
bana bakan gözler de çalınmış
mavi düşlerim bir bir düşüyor ellerimden yerlere
bir sevenim de kalmadı ne de bir seveceğim kalp
sustun ! ...ve’de gittin öylece
uzaklardan dokun sev hemde delice
kimseler görmeden sokul sessizce

sensizliğin cehenneminde yanmaya razıyım
başka aşka tenezzül edebilirmiyim
senden gelen herşeyi,reva görmüşsen kabullenirim
istersen al yüreğimi ayaklar altına
istersen taşı yüreğimi,
yada sakla beni yüreğinin gizli yanlarında
ne bileyim sevgili
söylediklerimin hepsi İncirar-ı Kelâm
sen ki yüreğimde bildiğim
yegane yandığım Lev’-İ Garâm

Gülbin Özer