İSİMSİZ
öncesi...
depremler... ... ve içimde enkaz bir yığın umutsuzluk doğurdu içime şeytan bir ikilem yaratıldı çırılçıplak önüme ölüm ve zaman... ve ben bir depremde yitirirken içimdeki kendimi ve sen tuttun enkazlarımdan, çıkardın beni... yağmurlar... ... ve gökyüzü fena kederde kan ağlamada elleri çırılçıplak göğsüm sızılar var içimde hasret bu doğurgan ellerimin yanıyor güncesi söndürmüyor yağmurlar mete-or yağmurları gerekendir ellerin bu baskın... ... ve birden bire talan ve birden bire tufan ardından ardından su baskınları boğulmalar ölmeler kıyamet beklemeler var hasretinin ardından etme gel tahammülim yok benim... kıyamet... ... ve bir sabah güneşini kaybenden avare düşecekse beklemesiz hüzünlerin yetersizdir tarifi. saracaksa bedenini kıyamet usunda bir tek sen yalnız sen olacaksın ümidi... sonrası... ... ve yüzüne kara çalınmış zamanların ardından gözlerinde umut, tenime düşecek nihan Ahmet YILMAZ |