AÇILDI PERDE YİNE
Ayrışmakta gökyüzü o ezeli karanlıktan
Tek etmek üzere yeryüzünü hüsran. Birer yıldız yerleştirdim Bulutların her birine; Yıldız ve ben Ben ve ne varsa içimden gelen… Suskundu tabiat ve coştu yine Güneş parlamakta o naif asaletiyle Usul usul okşamakta yeryüzünü O sıcak öpücüğüyle. Gizem ve karanlık yitirdi hükmünü Boşalttı içinde biriken hüznünü. Ne varsa geride kalan geceye dair Utandı beşer ezeli yalnızlığından. Açıldı perde yine, Narin ve hoş bir güzellikti sahneye süzülen, Yaradan’ın bahşettiği o ilahi hazine nezdinde. Baş rolde mutluluk Ara sıra eşlik ederken hasret Çehrelerde parlayan aydınlık. Gönüllerde üç beş kırık hatıra Yine de sevgi denen o yüce duygunun eşliğinde Sürüp gitmekte o bitmek bilmez rüya Gerçekleşmeyeceğini bile bile. |