”Dünya petrolü bittiğinden hayatımda hiç otobüse binmemiştim. Fenerliler herşeyi ince detaylarına varıncaya kadar düşünmüşlerdi. Yedeklerini bugüne odakladıklarından ilk defa hızlı yol alıyordum. Miğdemin bulantısı geçer geçmez plana konsantre olmalıydım”

Otobüs perdesinin ardından transit geçtiğim hayat
Yanımdaki koltuğa yüreğime sığmayan sözlerim taşmış
Öyle yola koyulmuşuz beraber
Ben ve diyemediklerim
bir de camın ötesindeki hızlı çekim dünya

Bana derinlerden göz kırpan el fenerin
tereddüt etmeden tuttuğum elin
Nasıl bir insandın sen yanında ilk defa üşümediğim?
Tehlikeydi, karanlıktı orası yeraltında gizlendiğin
Anlattıklarınsa içinde kaybolası bir masaldı
yaşanmalıydı için için
Battaniyenin altından okunan
yasak şiirim, tatlı melodisi artık
gecemin, gecenin, gecemizin

Acıtana kadar seveceğimize
tam kıvamında bıraktık herşeyi
Amacımıza ulaşmak adına
Süsledik mücadelemizi, saatlerimiz kurulu
uyanmalıydı herkes erken devrim vakti

Uzun bir sömürünün sonuna yaklaşıyorduk
Sessiz çoğunluğumuz susmayacaktı artık
Süreç radikalleşmişti
Kan kokuyordu iki gün sonramız

Ancak geçmişten kalan beton yolların
beyaz şeritlerinde dinleniyor gözlerim
Hızdan dönen başım ağırmı ağır
Direksiyon emin ellerde uyuyor bedenim