Günışığı yiterseolmadı iç sesini boğazladı adam günışığı yine de bana mısın demedi elini ayağını çekti büsbütün pencereden sonra bir Adem çıkageldi birden içinden çıkılmaz bir yolcu gemisi gibi fırtınayla Tanrı arasında dövündü durdu sonra ne yapıp yapıp bir şiir okumayı denedi adam günışığı yeniden abanır diye pencereye sesinin kırıldığını hissedince vaz geçti hemencecik artık hiçbir cümle toparlayamazdı o güzelim anları adam geçte olsa anladı bütün bunları. kapıyı açıp, ara sokaklara vurdu çok sonra birkaç gülü koklamaya denedi bir meyhanecinin gölgesinde soluklanmayı karanlıkta büsbütün yitmeyi belki belki onlarca kez tekrarladı durdu tüm bunları oyuncağı kırılmış bir çocuk sonra mı ? sonrası olmayan bir sonsuzluk gibi uzadı durdu her şey |
içinden çıkılmaz bir yolcu gemisi gibi
fırtınayla Tanrı arasında dövündü durdu
ne yerini iyi bilen bir sabah vardı,
nede gün batımı
gözaltıları şişmiş bir kenttin, tuhaf,
tuhaf sesler çıkarmasından başka"
....
Yüreğinize sağlık sayın şair. Beğenerek okudum şiirinizi. Üstteki kıtada yaptığım küçük dokunuşta (engin hoşgörünüze sığınarak) haddimi aşmamışımdır inşallah.
zcetin tarafından 3/15/2014 11:06:09 AM zamanında düzenlenmiştir.