Bittikten Sonra Sevemiyor İnsan!
Payıma düşen mutsuzluğu gözlerimden akıttım,
Buz tutan kalbimi titreyen ellerimle ısıttım Geçmişe dair ne varsa bir bir sildim attım... Yüreğimin kapılarını sonuna kadar açtığım için bu kadar derinden yaralandım Hain oklarını gözlerinden yüreğime sapladılar Belki’lerini ama’larını hayatımda denediler Kalbimin ıssız yanlarında ayrılık sahnesinin son perdesini sergilediler Hiç gitmeyecekmiş gibi sevdiklerim Hiç sevmemiş gibi gittiler Unutmamalılar ki sevgide keşke’ye yer yok Öldükten sonra dönemiyor insan! Bittikten sonra sevemiyor... |
her anıma huzur katan sessızlıhınde sevdıklerım ne acıymıs oysa yuzume gulerken heb bır ahızdan gaflet kokan sozlerınde ben olmak
hayatın ıctenlıhınde sevgımle kapılarına vururken kapılarına.. adımlarımda ne acıymıs severek yolunda yururduhum ınsan ..
sımdı yokluhunda bır mezar eserken sonsuzluha ..
sen olan kefenı gıydım.. sen ıse sonralara uzanan kırlenmıs sevgılere taat ettın ..
ne acıymıs gozlerımde senı severek geldıhım sevgımde yalnızlıha yuruduhum ınsan..
yurehınıze sahlık . cok anlamlı ve duygulara hıtabınız muhtesemdı .. selam dua ıle .. guzel ınsan ..