KIŞ GÜNEŞİ
Yağmur, soğuk ve yalnızlık…
Nerede o solgun, parlamasını beklediğim ışık. Yakın ya da uzak, Tek yaptığım beklemek Umudun eşliğinde ve bilinmezliğin gölgesinde. Suskun ve firarda düşler Neydi ümit ettiğim Hani nerede şimdi o acı gerçekler. Issız ve bir o kadar sessiz Yalın ve olması gerektiğinden de suskun. Pençesinde, gölgesinde yaşarken umudun. Sadece evet sadece sustum Tüm yaptığım bu olmadı mı sanki Enginliğinde ve dibindeyken O dipsiz kuyunun. |