Gece Vardiyaları
4
Bir kelebek ömrü kadar Bu aşktan geriye Şimdi ne kaldı? Değil, kaçamak bir öpüş bile Adını, kimsenin gitmediği kıyılardaki Dokunulmamış ıslak kumlara yazdım Hırçın dalgalar alıp götürsün diye Ne kaldı bu aşktan geriye Şimdi ne kaldı? Değil, unutulmuş bir bakış bile Gözlerini gece vardiyalarının uzun Karanlık duvarlarında büyüttüm Işığın ipek saçaklara vursun diye Ne kaldı bu aşktan geriye Şimdi ne kaldı? Değil, umut verici bir söz bile Kör kuyulara atılan taşlar gibi Sesim parçalandı suskunluğunda uçurumların Yüzünün hoyrat rüzgârlarını öpe öpe Ne kaldı bu aşktan geriye Şimdi ne kaldı? Değil, hayali sevişmelerin burukluğu bile Solgun yüzünü gecekondu dumanlarına çizdim Ürkek kırlangıç kanatlarına sevgini Hüzünlü anılardan kaça kaça Ne kaldı bir aşkın yumuşak yağmurundan geriye Şimdi ne kaldı? Değil, küçücük bir damla bile Gizli birkaç hıçkırık yalvarır sanki: - Ne olur uyan şu saatte, düşün ve özle beni... Ne kadar çaresizdir ama Yalnızlığı yüzlerce tırnak düğümü tezgâhlarda Terli avuçlarımın o bakırsı saçlarına özlemi |