DİLİMİN ALFABESİDilimin alfabesi yüzün Özsuyu dudaklarının Şiirimin en çatlak evleğine akar İncecik arklarından Sessizliğimin armonikası sesin Üfleyip duran içli yalnızlığımı Hep küçük harflerle konuşan kendini Ömrüm mü ayrılıklarda rehin Acının karatahtası yüzüm Utangaç yüreğim de Gürültülü tezgâhlarda daralır Gidip gelen mekiklerde Öpüşünün günceme düşen mor ayrıntısı Acının rengini unuttuğum bir yaz gecesinden Kirpiklerindi kır çiçeği her imge Kalp örgüsü has şiirin ilmeklerine Ah bir dipnot olabilsem Uçarı sevdalarının adres defterinde |
Ateşlerinde sınanıyoruz özlemin önümüze açılan provasız yollarda ve yarağımızın kabuğu oluyor o yollara düşen özlemin dili
Çünkü ruhun sökükleri kolay onarılmıyor dokunduğun herşeyde sevgiliyi duyumsarken ve yaşamın tüm kurgularını onun üzerine kurarken yaşam ve ölüm arasında gidip gelmemelerle umudu ve yaşamı sömüren yüreğimizden dudağımıza değen faşist bir imge oluyor ayrılıklar...
Şiir çok güzel imgeler yerinde ve dizeler arası geçişlerde şiir savrulmuyor bir bütün halinde ilk dizeden son dizeye kadar anlam bütünlüğü eşliğinde ilerliyor
Tebrik ederim Şair
Emeğine
Yüreğine kalenine sağlık...