~KAVUŞUL MANZUME ~~
hayrettin taylan
~KÜSTÜM~~ ardışık hüzünlerin hazan notalarında ~~GÜLDÜM~~ semantik derinliklerin durulanmış cümlelerinde ~~SUSTUM~~ fonetik yazgının akıntısından aşka hitap damlalarla ~~AĞLADIM~~ yaşanmışlıkların dilsiz destanında, yüreğinin efsanevi sızısında ~~DURDUM~~ yarınları yar yamacında, tutkunun tutuluş ayında ~~KANDIM~~ kendime, kendimi topladım andım, sandım ki dünya sensin ~~ÜZÜLDÜM~~ sevmenin imkansızlık ateşinde İbrahim gibi yakılmasına ~~İNANMADIM~~ gidişine, hep bende kalan, hep bende akan, hep benimle büyülenen sevdamıza ~~İSTEDİĞİM~~ içten gülüş, bir tutam sevgi, bir zerre ilgin, bir bakışın, dokunuşundu ~~YEDİN ~~ güneşin yedi rengi , göğün yedi katmanı, yedi kıta, mevsim, bölge gibi yedin beni ~~İSTEDİM ~~ duyusal koleksiyonlarımda biriktirerek varmanın en ince gülü olmanı ~~BEKLEDİM~~ gülünün en kırmızı yaprağında, mistik bir kokuyu hissetim eklendim sana ~~GİDEMEM~~ küçük bir nokta gibi büyük bir dünyanın sonundayım, senindeyim, gidemem ~~VARAMAM~~ gülü ve gönlü kirletip sensizliğin dibine |