Belki de yoruldum
Usandım aynı acının
Yüreğe aynı yerden
Arsızca vurmasından

Belki de düştüm
Hayallerimin tepesinden
En karanlık kabuslara
Yinede ben buradan da kurtulurum

Ama sen
her mevsim
Sonbahar yaprakları şakıdığında
Başının üstünde
Hayin duygularına
Kelepçe taktığın kalbinin
Parçalanmasıyla uyanacaksın

Kader gelip geçtiğinde üstümüzden
Belki ikimizde
Aynı ağacın gölgesinde
Oturuyor oluruz
Aynı daldan kopan
İki yaprak değer göğsümüze
Ve rüzgar gelip serildiğinde önümüze
Taşıdığı acılar benim
Getirdiği bütün cansız ruhlar senindir.
O gün geldiğinde
Elbet ben acımı gömer giderim
Ama sen
içinde kalan son insanlığın
Yok oluşu ile yanacaksın

Ölüm gelip durduğunda karşımızda
Belki ikimizde aynı sona giden
İki ayrı yolun yolcusu oluruz
Aynı gökyüzünden yağan
İki damla yağmur düşer anlımıza
Ve tanrı gelip yazdığında ellerimize günahları
Ben oradan da geçerim
Ama sen veremeyeceğin hesapların
Azabıyla o gün orada tutuşacaksın