UVERTÜR SESLENİŞ
Bölüşüyor beni zaman
habire yazılan kağıtlarda şiir savruk bir saat o tutumsuz koltuğun kollarından alarak anılarımı asıyorum zihnimin en tuhaf düşünüz tarzına... kurur su gülmez güller gider bedenimin yeşili gider kızarak kan kıpkırmızı güller sakatlanır ayaklarım durur gitmekten güller sayıklar ışığı zayıf kahverengiyle ıslanır, parçalanır üstümde güller. küçük bir çocuktur korkunca aynayla bölünen uykuda çömez bir rüyadır asıl uzar kayıplarım gözbebeklerimde eski bir korku bir kaygı gecesi kendi iç örgülerimde yitiş belkemiksiz güvence içinde savurur öksüz akşamlara çizer sensiz yerinde suretini yüzü kırılmış bir mevsimde sana bölünürüm her sabah... C/D |
ister uvertür olsun, ister assolist,
ulaşması gereken yerlere bangır bangır ulaşıyordur eminim bu sesleniş...
çokça sevgim ve selamımla...