Ateş açıklayıcıdır

son söz kibritin

bir kibir anında ateşledi

öykünürken içinde

beceriksiz ölmelerin

gök yanınca

ateş açar kapılarını

son söz insanın,

Sisli perdelerce gizlenen

kızıl gölgelerin katil akşamı

hep telaşlı yanım

yalnızlık

adım adım düşer irtifa

sözler söyleşir aşağıda

aşığıda aynıdır kalbsizide orda

şehir duman kokuyor

içimde onca izmarit mezarı

dudaklarımda kanıyor söylediklerim

bu uyku da yetersiz kabusla dolup taştım

gri renkli bir hüzün gibi belirir kış

içimdeki buzdağıyla yarışır

ve yaraşır şimdi eşsiz öfkelere aklım

Zamanı akıtan kumların içinde sapsarı

bu sabah sevgi sandığım herşeyi boğdum insanlığı ararken

içimdeki yaralarla konuştum

huzursuzluklarım

ki aşk bazen katlanmaktır

ama iki mutluluktan hiç birini getiremedin

acıdım ama geri dönemedim

bir kış gibi

apansız karşılaşıyor bedenim

Düşüncem

bir yığın yaşlı kemiğin içinden

çıkıp kurtulmuş birşey değil

devam eder gün süresince siyah

bir yıkımdır aynada

ama göremez gözleri körlükten

bir masal olduğuna yaşamanın

babam kendini toprağa astı verimsiz bir toprağa

ölerek o

kovdu güneşi saksıları yaktı

bahçede ve maviyken bile

acı çektim koca bir çocuk gibi.

Her doğan insanla tekrar anlamlaşan Yüklemden önce de gelse aşk Vurgusu hep aynı

yapılan Her cümlenin yazıldığı gibi okunmasını istediğim İlk ayetimin öznesi En uzun

surem _S E N_


yangin yüreklim---