d’okun ban’ahayrettin taylan koruma vakfının korumaya aldığı senli kalbin ustayım d’okun bana… yeniden gel, vaktin işi dolmadan, hasretin fişi bitmeden günahıma sarılmış yalansı zamanlar tükendi d’okun ban’a şakrak gülün nur dağında kırmızılarını sun bana b’ekle beni anlatamadığım sözlerin mana katmanında d’ağla beni ferhat’ın dağ ceylanları yetiştirdiği ürkek kırılmalarda bir ses , nefes, heves, ömür, sen kadar yakın kal d’okun b’an’a kafesim kafamda, algım ruhsal alfalarında dileğin kiplerimde, kiplerim kirpinin dikenlerinde yalanın yılanına sarılarak yok et bu yanılgıları kahrın hayıf duruşunda arındır bahtsız bedeviliğimi d’okun b’an’a dünyalarca duygunun dilinden sana yazıldı ömrüm sayısızca hatırın adresinde tarif edildi sevgilerim sana pişmanlığın sayacında arınmış vicdanın sesiyiz hüsranın dağlarını erit, yazılmış amaçların devriyesinde d’okun b’an’a tahammülün mürg-i diliyim , yazıl tutkuma perişanlığın aşk deryasında yüzdür umutları külfetin sınırından huzurun düzlüğüne çıkar beni d’okun b’an’a hercai bulutlarını harcama nemli anların gizeminde tercihin duruşundan aksın berrak zamanlar takdirin kıymetinde artsın aziz hatıralar varışın merdiveninde yücelsin izzetin dokunuşun drajesinde biriksin kitabi ışıltın d’okun b’an’a vedanın vidası gevşek, bu yüzden kavuşmanın kavuştağı ağlak sevabın ummanı sonsuz, bu yüzden cevabın içi izlek ruhun sesi şarkı gibi, bu yüzden bestelenişin dili benlik düğümün çözümü düğün gibi, bu yüzden düşün sonu şenlik künhün sayfası yırtık ,bu yüzden vahimlerin doruğu fenlik sevginin küpü sen dolu, bu yüzden içimde başlar zenginlik gelmenin yolu sen dolu, bu yüzden gelişin yolu aydınlık d’okun b’an’a |