Sezar, ihaneti sever, hainlerden nefret ederdi. PLÜTARKHOS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Kalabalığın Yalnızlığı
Ferdikolik Gençali
5,0 / 1 kişi ·2 beğenme · 0 yorum · 762 okunma
Kalabalığın Yalnızlığı
Gülüp geçtiğim her şeyde beni mutlu zannettiler.
Dört duvar arasında yalnızken hiç görmediler. Kalbim kan ağlarken yaşlarını dahi silmediler. Anlamadılar halimi, birkaç teselli cümlesini bile çok gördüler. Nankördü sevdiklerim, değer verdiklerim. Onlar benim iki ayaklı kedilerim. Artık elimde kalan bir şey yok, kalan sadece dilimdeki keşkelerim. Şimdi bakıyorum da gerçek anlamda kazandıklarım, aslında kaybettiklerim Sanmasınlar inandım her söylenene. Kırmamak için kalplerini sustum bile bile. Döndüm ve baktım aynaya karşılaştım paramparça halimle. Diyeceğim o ki bu devirde peşinde ayrılmayan gölgene bile itibar etme Kefensiz bir ölü, ruhsuz bir bedenim. Ben değer verdikçe çok oldu terk edenim. O yüzdendir ya satırlarımda bu isyanım, bu sitemim. Bu saatten sonra arkamdan hançerleyenleri görmemektir tek temennim. |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kalabalığın Yalnızlığı şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 28.2.2014 16:39:35
Puan
: 5.0 / 1 kişi
Okunma Sayısı
: 762
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 2 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.