Her Kul Kaderini Yaşar
Çaldın gökyüzümden yıldızlarımı, karanlığa mahkûm ettin beni.
Kirlettin tertemiz hayallerimi, sensizliğe sürükledin benliğimi. Kırdın tutunacağım bütün dallarımı, tutanım olmadı ellerimi. Madem yaratanın layığı bu, yaşamak düşer bana kaderimi. Senle mi sınanıyorum, sensizlikle mi anlamadım. Sen ayrılığa koşarken, bil ki ben hiç adım atmadım. Sen, Leyla arıyorsun, o yanlış kişi dediler de bana, inanmadım. O yüzdendir ki bir sana yandım, birde saflığımı yandım. Dışa vurmadım, hep içime akıttım gözyaşlarımı. Derbeder oldum, düştüm günahın peşine, şaşırdım namazımı, niyazımı. Havalemsin artık Allah’a sabırla bekleyeceğim infazını. Aheste aheste olmasa da ahrette çıkacak aldın benim gibi mazlumun ahını. Ölümsüzlüğün sırrını değil de ölümün sırrını çözdüm. Çözdüm çünkü ben seni sevdiğim her gün öldüm. Bilmiyorum seni tanıdığımdan beri en son ne zaman güldüm. Yine de seni tanıyalı iki yüzünü birden gördüm. Size diyorum, hazır edin kaderimden daha beyaz kefenimi. Korkmuyorum ölümden, iyi tanıyorum ben Azrailimi. Dursun, istemiyorum artık boşa atan kalbimi. Her Kul Kaderini Yaşar bende yaşadım ve bitirdim, kesin artık biletimi. |