sevgi belki de bu yüzden anlamlı, karşılıksız ve çıkarsız oluşundan...sevilen ne kadar sevildiğini bilmeden, seven ne kadar kendinden ödün verdiğini bilmeden geçen beyhude zaman..kimi zaman bu çarkın içinde kaybolurcasına yuvarlanırız, her çark dönüşü yüreğimizde bedenimiz de vurur sivri kayalara, kan akar sızlar bedenimiz ama yine de aşkımızdan olsa gerek ki hiç aldırış etmeyiz o yaralara..zaman deriz, zaman...ve bir sessiz ve sakin limanda hep bekleriz belki birgün o da sürüklenip gelir mi diye o limana...yüreğine sağlık peri, yine harika yine yürek yakan, dağlayan bir şiir.sevgiyle kalın...

xxhavacixx tarafından 3/25/2014 10:43:29 AM zamanında düzenlenmiştir.

"Bir bilinmeyene doğru tutunuştu umutlarım ,
Geç bulduğum hayat ağacından bir bir döküldü anılar,
Gönül limanlarım da firari fırtınalar var şimdi,
Yelkenlerim vefasız alemlere kapalı.
Dalgalar çarpıyor,yılgın dualarımın kırık küpeştelerine,"

"geç bulunan hayat ağacı...firari fırtınalar...gönül limanı...vefasız alemler...yılgın dualarımın kırık küpeşteleri...." kelime grupları ile örtüşmüş bir isyanı var umutların...yüzyılımızın sancısı bu,yağmalanan sevgileri üzerine...Ve,yılgındır insanların yüreği,sevmekten...terkedilmekten ve ihanetlerden...Birçok yürek,insanların vefasızlığından kapatmıştır gönül bahçelerini sevmelere ve yönelmiştir artık maddi değerlere...

"Sevdam, telafisi imkânsız bir yalnızlığın içinde, can çekişleriyle tanımlansa da,
En çok, ruhum haylaz bir çocuğun sevinciyle yüzüme gülümser,
Serer içime sevinçleri, bir gün çok uzaklara çeker gider de,
ben yine kalırım bu şehir de ,kırıldıkça kendime dönerim..."

Şöyle der bir şair cümlesi "yapayalnızım elif gibi,kalabalıklar içinde"Ve,gene kendi yalnızlıklarımızla,kırıldıkça kendimize döneriz hep...Ve,şehirlerde kalırız kendi kırılganlıklarımızla başbaşa...Ruh ve kendim farklı iki simge olarak kullanılmış ki,et ve kemiğin statik duruşu ile ruhun duyumları farklı betimlenmiş...Bu da,durduğumuz yer ile ruhumuzun aynı mekanı paylaşmadığı gerçeğini ön plana çıkarmış...

"Şimdi,kırık bir gölge oyunudur yaşamak,içimde örselenir hastetim,
Sürtündükçe aşkın nefesine efsunlu hatıralar, biz yollar alırız uzak denizlere,
En güçlü dal olur ellerimizde yaşamak büyüsü,
Girdaplar kendi çevresini oyarken, bir bulut döner tepemiz de,
Ve biz özlem mevsimlerini bekleriz ,mutluluğun karanlık sığınakların da ...."

Karagöz oyunundan esinlenerek,gölge oyununun yaşamı simgelediği vurgulanmış...Aşkın nefesine sürtünen efsunlu hatıralar,kelime grubu harika....Ve,insanların uzak denizlere yol alışı devam etmede...yaşamın güçlü dalı güç olarak ele alınmış yaşamın o sihirli büyüsü...Yaşam devam ederken etrafımızda ve biz özlem mevsimlerini bekleriz habire,kendi gün ışığı almayan labirentlerimizde,mutluluk oyunları icat ederek...
Sosyal yaşamın,insana dair kesitlerinin betimlenmesi olarak bakir imgelerle sunulmuş okuyucuya bu bölüm...

"İçimizdeki sözleri ,bildik tasalanışların kuru dallarına asarız,
Kurutmak için,mevsim güneşiyle.
Fukara bir yaşanmışlığın dizginleri kanattıkça ellerimizi içlenir,
içlendikçe sargısız yaşamalara da alışırız.
Hoyratça koparılır , yaşamın yaprakları,
Yağmalanır aşk, sığ bir menzil de atılır tuzlu yaşam denizlerine hiç olmamış gibi,akar gider..."

Yüreğimizdeki kederleri,umutları,yaşanmışlıkları,hep yaptığımız gibi,hüznün dallarında kuruturuz,gene giymek için...Ve,sargısızdır yüreğin yaraları...kimimiz,kendi mabedine hapseder kendini...kimimiz,küllerinden dirilir bir başka sevda ile...kimimiz de,alışırız sargısız gezmelere....Hoyrattır yaşamın zaman kesitleri...nerede,kiminle,ne kadar,nasıl,nelerle karşılaşacağımız bilemeyiz...

Ve,yağmalanır aşk...hiç yaşanmamış gibi...sığ menzillere...zaman denilen kör kuyulara atılarak...Akar gider aşk ve insanoğlu işte böyledir...Yağmalatır aşkını zamana,ilgisizliğe,bol çeşitliliğe,maddeye,makama,şan ve şerefe,paraya,dış güzelliklere,tensel zevklere,anlık heveslere......

Şairemiz kelimelerin o gizemli,efsunlu ve kuvvetli gücüyle,yüzyılın yağmalanan aşklarının betimlemesini yapmış..Çokça da başarılı ve profesyonel bir sosyolog gözlemiyle....Maalesef ki,yağmalanıyor aşklar,üç günlük dünyanın anlık hevesleriyle..Yürekler yapayalnız,kalabalıklar içinde ve herkes çekilmiş mutluluk oyunu oynadığı labirentlerine...Cadde,sokak,mahalle ve işyerlerimizde boş gözlerle bakan yüzlerin arkasında aşksız insanlar var...aşkı yağmalanmış yüreklerin,sargısız yaraları var...Kabuğuna çekilmiş kimlikler var...Karakteri alabora olmuş et yığınları var...heran,sırtınızdan vuracak,maddeci kimlikler var...Ve,kendimiz yağmalattık aşkı biz...biz yağmalatıyoruz aşkı...Neydi sevgi...emekti,dostluktu...ne mutlu aşkını yağmalatmayan vefalı aşıklara ve kerem,leyla,mecnun,arzu,kamber,şirin yüreklilere...

Tebriklerim,yüzyılın sancısı,acısı ve ihtiyacı olan aşkın,günümüzdeki iç çekişmelerini betimlemedeki ustalığınıza ve sosyal yaraya dikkat çekmedeki içtenliğinizedir...selamlarımla...

çok güzel olmuş
başarılı çalışmalarınız
kendine has öz güveniyle
bütün okuyucusuna
kendini hatırlatacak nitelikde
güzel bir paylaşım
kutlarım yürekten.yüreğini