Yaşam çığlığıDolaşıyordu Yüzünde Gecenin Siyah hüznü Bir çığlık sesi Yırtıyordu Karanlığın Sessizliğini Bir çocuk masumca Gülümsüyordu Sokağın başında Beş taş oynarken Bir kadın Göz bebeklerinde Kâh kaygı bulutları Kâh umut kırıntıları Emziriyordu Henüz yeni doğmuş bebeğini Erkek Ekmek parası kazanmak için Bekliyordu Adının okunmasını Amele pazarında Kopuyordu Hepsinin gözlerinde Bitmeyen Yaşam çığlığı… yeşil düşlü şair/gülsüm öztomurcuk 23 şubat 2014/00.52 manavgat |
hayatın tam içinden bir resim çizmişsiniz bize...
ve o kadar canlı
ve bir o kadar net kullanılmış dizeler
ne eksik ne fazla...
kutlarım...
dostça...