S(G)ÖZLERİNDE KİRLENEN YÜZÜMÜ YIKADIMGök kubbenin kırıldığı gecenin tam ortası yağmurlar dolu dizgin üstüme akın etmiş şeytanın kırk satır mı kırk katır mı diye şart koştuğu akşam üstü kaldırımlar ayak izlerinden moraran tenleriyle zor kaçan ayaklarımı yakalamak üzere. Küf kokan bu caddeler kaçış yolumu kapatıyor gölgeler arasından bir aşk yaratıyor. Heyhat karabasanın tam ortasındayım elim yarınların gözlerinden akan yaşlara uzanıyor yanıyor parmaklarım çekiyorum kendime dilim parmaklarımda ki yanıkları yalıyor geçsin istiyorum sızısı geçmişin bir tutam gülücüğünü üstüne sürüyorum bebek teni gibi parlıyor bir an kırışıyor sonra büyüyüp çocukluğum terkediyor beni yürüyüp.. Halbuki nasıl da saklamıştım kolu kopuk bebeğimi içimde şimdi şekilden şekile giren bir hayalete döndü sayende.. Yere düşen bir parça döküntü ruha takılıyor ayağım alıp almamak arası tereddüt yaşarken yüreğim birden çamur olup yüzümü kaplıyor kendi o bitimsiz acılarını ta içime saplıyor. Sus diyorum ağlama görünmesin karanlık yüzün aydınlığa. Göğsümde henüz doğamayan günün sancısı ağardı ağaracak gözümde ki perdeyi kaldırıyorum ’ Merhaba’ diyor tekrar ben olan sesim onsuz dudaklarımdan kayıp düşüyor avuçlarıma yıkayıp yüzüme sürüyorum Elhamdülillah diyerek yeni doğan güneşe yüreğimi dönerek. Ayvazım DENİZ |
ağardı ağaracak
Kirlenenler böylesi sancılarla ağarsa.
tebrikler Deniz,
anlamlı bir şiirdi,
sevgilerimle..