Geceye doğmuyor güneş...ömre sıkıştırılmış hayat zamansız zamana kurban bir çaresi de yok yazılsada derdine bir ferman... kalpten kalbe giden yol bin kahır sırtında ki yük ağır yangınlarda tahterevallisi yanıyor çayır çayır... bir fitili eksik gözünde çapağı bayır geceye doğmuyor güneş kalleş olunca kader... törpülenen umut kaybolmaya yüz tutmuş ömrün çehresi malum dönsede dünya bir yöne... yaşamın kustukları belki nefret aşk ve sevdaya yazık doldurmuş boşlukları gülecek gözlerin kahrına inat... parmakların ucundan kayıyor bazen çabuk bazen yavaş yavaş işkenmişliği ayrı bir ganimet pişmanlıklara keşkeler mahkumken... tutmak nasipsizliğe kıymık elde avuçta yok artık belki ertesi ötesinede zalim ben bilemedim sende bileme gayri... (Berlin,22.02.2014) Talat Özgen |