SİMYACIÜstündeki köpüğüm; yüksek garbilerin önünde çürüyen, ölü dalgaların... Tahammülü kolay mevsimlerde değilim.. Ağırlığıyla kirlenmiş anıların, dibe vuran yaşam borsasından, onura kulaç atan melankolik ve müntehir yunusçasına... Gitseydim; bu yaşta ve hırçın kalacaktım. Bilirsin! son halleriyle hatırlanır yunuslar.. Kaldım; zaman denen celladın insafında izanım... Ve yürek işi olduğunu öğrenerek, kaçmanın... Ki bu iklimde; var olmanın farkına, paylaşılmaz acılarla vararak, şimdisini yaşamadığım vakti, çürütmesinden anladım... Sen ki simyacısın, duyguların simyacısı... kumaşım bu işte! Altından vazgeçtim de; benden bakır olur mu? |