Parmakların incecik çaya elif süzülür.
Duruşundan naz sızar buğulanır bakışlar.
Bir nebze kaşın çatsan ince belli üzülür.
Nefesinle ısınır takvimimizde kışlar.


Buğulu zamanların içinden nazın geçer.
Çayın deminde ıtır teninden ilham alır.
Karanfil katresinden dudağın katre seçer.
Hatıra atlasında alevden busen kalır.


Unutulmaz hiçbir dem senin efsane hâlin.
Söylenceler demlenir çay kokulu anlarda.
Şerhini dudak yapar yudum yudum muhalin.
Yada hep sen düşersin efsane zamanlarda.


Sözcüklerin içini doldurursun çay ile.
Okuyan dudaklarda öykünün kalır izi.
Çayın naz tüten hâli gamzende gelir dile.
Kaç mevsim avutursun kim bilir daha bizi?


Cümle şarkılar susar sen konuştuğun zaman.
Neyin tamburun udun yüreğinde sızın var.
Senle kademe erer çayın ikliminde an.
Çayın billur teninde vazgeçilmez nazın var.


Çaya elif süzülür incelir sanki her şey.
Porselen cama yazar albeni ıtırını.
Nağmeleri üleşir keman tambur ve de ney.
Senin tılsımın bürür efsane satırını.
Ankara,19.02.2014 İ.K