Kayboluşluğun kaderidir zaman...yalnızlığı gibi bir şeyi vardır insanın kayboluşluğun kaderidir zaman can karışmak istemez ruha bilinmez diyarlara uçmak itirazı... ey benim sevdiğim gülüm içimde bir burukluk var bir boşluk sensizlik mi desem sessizlik mi desem? karanlığa bir buçuk kala ne acı... daldım yine o hayallere sanki tutmuşum elllerimle bulutları beyaz mı beyaz ak mı ak el sallarken yağmurların kahrına... kopmak istemiyor yürek kopmak çalan tamtamlar sanki kabusun eşi mavi gözler kırmızı dudaklar bir alem bir teselliye bile merhem olamıyorlar... sıkın kurşunu sıkın mazinin tam alnına ben benden gitmişim artık yazıklar olsun yaşam denen şu yalana... (Berlin,17.02.2014) Talat Özgen |