Ranzam Tanığım Olsun kiSana uzun saatler sunsam Gece nöbetlerimden Özlemin kanattığı yalnızlıktan Sessizlikte öyle mahzun Sen yeter ki bekle Ve bana yarını bağışla Doğru değil ’her aşkın yarım’ olduğu Sahi okumuş muydun, " Ölmeden evvel Necatigil’le yapılmış son konuşma " yı El sallayacağım ayrılığın başladığı yerden Anızların yakıldığı topraklara Mataramda kırgın bir sevinç Ve sen, alaca hüzün, hazır ol Benimle nöbetgezip çiçekler toplamaya Oysa karşılaştığımız zaman Belki de anlatamam Yağı tükenmiş kandilden Susku düşer aramıza Gözlerin ışımıştı bir gece Yıldızlar ne kadar yakın Sen uzaktın öylesine |