Utansın
Koca dağlar devrilmez böylesine bir çığla
Sen çile rüzgarını nimet deyip yutansın Ağlamaktan utanma ağla yüreğim ağla Gözlerinin yaşını silmeyenler utansın Dünya kadar umudu omuzuna yükledin Bugün yarın diyerek yılı yıla ekledin Sen ki dipsiz kuyuda Yusuf gibi bekledin Gelip gönül kapını çalmayanlar utansın Mecnun gibi aklını Leyla ile bozdun da Ferhat olup dağları kazma kürek kazdın da Sen sevdanın uğruna onca roman yazdın da Sana bir selam bile salmayanlar utansın Kaç vefasız yolcuya han oldun hancı oldun Onlara hep mutluluk kendine sancı oldun Unutuldun zamanla falan filancı oldun Kadrini kıymetini bilmeyenler utansın Bir fırtına anında sığınılan mevaydın Her çöle yağan yağmur türlü derde devaydın Elbette sevilmeye Kerem kadar revaydın Senin uğruna Aslı olmayanlar utansın Ta ezelden ebede çekmediğin cefa yok Hakikat bu yüreğim sana aşkta sefa yok Kabahat sen de değil bu dünya da vefa yok İnsanlıktan payını almayanlar utansın Mutlu Aydurmuş |
tebriklerimle