ÇOCUKLUĞUMLA KESİŞEN Y/ANIMYoksun diye yanımda gece gündüze küstü Sabahı dar ederken odamı efkar sardı Cıvıl cıvıl bu oda birden kenara pustu Anladım geç olsa da bu aşk gönle naçardı Ayrılığa sarıldım birden çıktım odamdam Ne fayda gelirdi ki sevgisiz bir adamdan. Anılardan bir duvar kapıda bekliyordu Üstünde türlü türlü resimler çizilmişti İçinde yarım asır acılar saklıyordu Gizlerin her türlüsü dibine kazılmıştı Gözlerimin üstüne acıdan sis inerken Yüreğim yavaşladı bir fırtına dinerken. Bekle beni diyerek bir çocuk bana koştu Pembe eteklerinden kahkahalar döküldü Yüzünde sorularla yüreğimle konuştu Geldiği eğri yollar yumak gibi söküldü Elim eline aldı bakma geriye dedi Canlandır beni artık yaşayalım ebedi. Hüzün dolu gözlerim gözleriyle buluştu Meğer kimin uğruma ihmal etmişim beni Gelecek mevsimlere çocukluğum doluştu Ümit canlandı birden boş ver dedi gideni Havalandı sema’ya beyaz güvercin gibi Tevekkül duruşlarım geleceğin sahibi. Ayvazım DENİZ |