Sen, Hüma;
satırlar arasına gizlediğim, en mahrem hecelerimdin.
O giz perdesine bürünmüş, yüreğime kazımak istediğimdin...
Öyle ya, Hüma...
Sen benim, uğruna kendimden bile vazgeçtiğimdin...

***

Evet, Sen Hüma!
Gecenin ayazında üşümüşlüğüm,
Sensizlik avazında, kendimi kaybetmişliğimdin.
Baharda açan çiçekler misali;
gönül bahçemde yeşeren, yegâne çiçeğimdin...

***

Ah..! Hüma...
Mevsimini kaçırdım sevgimizin, kırıntıları kaldı elimde,
Biriktirip, bir araya getirdim; belki bir Aşk eder diye...
Yok... Yok... Yanılıyorsun Hüma;
Aşk karşılık beklemez bence; beklememeli de...

***

Ben, beklemedim mesela...
Sen umursamazdın çoğu kez; ardından aval aval bakışımı.
Merak bile etmezdin; bu ne diye izliyor saçlarımın nakışını...
Bilmezdin sen hiç Hüma...
Uzaktan uzağa gidişlerin vardı senin...
Her adımın, kalbime saplanan bir hançerdi benim için...

***

Şimdi seni bekliyorum Hüma,
toprağın suyu beklediği gibi,
güneşin yer yüzüne ışığını saçtığı gibi,
ayın gök kubbede bir lamba olması gibi,
yıldızların semayı süslediği gibi...

***

Evet Hüma, seni bekliyorum;
yıllardır olduğu gibi...