İnsan işte
Allahım bu yetim milletin nedir çektiği
Kimi çalar kimi adam kayırır kimi ne bela, Heyhat ki edepli başlara zuldür bu rezil istila. Önceleri ar vardı haya vardı hem insaniyyet, Şimdilerde utanmaz yüz insanlarda birer kemmiyet, Biri koltuk sevdalısı bir diğeri koltuğunun edibi, Sanır insan mühür ondadır oynar işte gür sesli hatibi. Konuştu mu kendinden süte düşmüş ak kaşık, Bir de esrarlı bir hava peyda eder der işler karışık. Gidersin bir kuruma anlatırsın edeple halini, Koltuktaki ne anlar anlamaz emsalsiz mecalini. Sevk eder seni bir diğerine baştan savmak bugün mübah, Kader bu ya başına bir iş geldi mi ivediyle der bana günah. Muhammet Karakaş |