Kırık dökük kalemim hislerime tercüman.
Ey efsane bakışlı beni çay mevsimi an!
Bakışınla yıkansın çay sureti her zaman.
Yudum yudum içeyim senle ıtırlı anı.


Düş görsün güvercinler tabirini yapsın su.
Erguvanlar açarken takvimler efkârlansın.
Durulansın diye sen çayımı nazınla yu.
Bu durumu görenler masal yağıyor sansın.


Ellerinden süzülen tılsım demliğe sinsin,
Gamzenle hem dem olsun çayın rengindeki sır.
Ellerin değdi diye ince belli sevinsin.
Sürsün bu efsane hâl tükenmesin kaç asır.


Açılsın erguvanlar senin gelmene yakın.
Senin berrak tavrınla bahar aynı mekanda.
Başlasın haz yurduna yudum yudum bir akın.
Büyülensin hikaye teşrif ettiğin anda.


Tüm görenler desinler naz yurdunun ecesi.
Ellerin ellerime derman sunsun dem be dem.
Çay olsun aşkımızın buğulu bilmecesi.
Sızlayan yüreğime gülüşün olsun merhem.
Ankara, 11.02.2014 İ.K