Meçhul Bir Yalnızlık
Turkuaz rengi gözlerin hâlâ meçhul mü bakıyor
Kanamaya yüz tutarken hatıraların Anı dolu kamyonlar geçiyor üstümden Mavi banklarda şiirlere bakıyorum Şiirlerin her hecesinde sensizliği okuyorum İlmek ilmek hece hece Sustuklarıma seni dokuyorum Genzime kaçıyor artık şiirler Geceler daha çok acıtıyor içimi İçimi dediysem; kalbim,gözlerim,tebessümlerin Yüreğime sen diye konan gecelerim Ant olsun şiire,şaire ve gecelere Yüreğimin hüznü biriktikçe Seni susacağım tüm şiirlerimde Ben aynıyım işte Çay,sigara,uykusuz geceler Ve dilimde sürgün bedevi hayat yaşayan heceler Dayan yüreğim diyorum dayan Amansız değil bu hasret diyorum Biter elbet bu serencam... Şiirlerime bakma sen Herkes şiir diye okuyor Ama her biri beni yakan kavuran viran eyleyen birer tufan gibi taşıyorum içimde... Hüznü damıtıyorum şiirlerime Hüzün dedim ise ,biraz gözlerin,biraz bakışların,biraz sen Şehrin sokakları yine aynı Bilye oynayan çocuklar,bozuk sokak lambaları Af dilenen teyzeler,cami nöbeti tutan dedeler Dedikodu vampirleri hâlâ pencere/deler Ben yine aynıyım işte! Sabah namazı sonrası sana dualar Okunma amacı taşımayan mektup yazmalar Şiir günlüklerim,uykusuz geceler Geceler dedim ise,sensiz uykular,sensiz geceler,biraz sen kokan heceler Hıçkırıkla karışık tebessümler,şiir kağıtlarında kurumaya yüz tutmuş göz yaşları... Bana bakma sen Bakamazsın da zaten Hayal edemeyeceğin kadar uzağındayım Eskimeye ant içmiş şiirlerin tuzağındayım... Yusuf Usuğ |