Yalnızlığın Karga SesleriYıllar sonra Pierre’nin evinde Her zamanki köşeye oturup Koyu kahve gözlerinin hatırına Bir fincan acı kahve söyledim Sen yanımdaymışsın gibi Hep gülümsedim Ben seni aslında çok özledim Pierre Loti’de ihaneti süte yazdım Hiç susmadı yalnızlığın karga sesleri Kim baksa bana yalnızlığını bıraktı Ben bir tek sende yalnız kalmadım Sen gittiğinden beri itirazsız kabulüm Acıya eğilir başım Sorsan bana beni Yalnızım iki yüz yıldan beri Zamanı göstermeyen saat gibi Ne zaman baksam sen Hiç geçmemiş vakit gibi Aynada eskiyen ben Kaç gün batımının eskittiği Kahverengi tahta pencereli Hatırsız dünyanın Pierre Loti’sinde Tıpkı sen gibi bildim kendimi |
Aynada eskiyen ben,Hepimiz....