SUSTURULDU KADINAyın soğuk yüzü, camlarda perdeler kapalı Kilitlenen kapılar, lal hüzünlerin sopalı Sokak köpekleri sessiz sokakta durmaz ulur Ayakta zor duruyor bir adam burundan solur Sebep arar -Yemeğim nerde be kadın -Geliyor -Hazır değil yine -Koydum Sesiyse yükseliyor -Nedir bu sofra düzen yok deyip nasıl sövüyor Tokat ve tekme gelir sonra böyle hep dövüyor Siyahlaşan ruhu mor halkalar gözünde utanç Sarıldı yorgana hüznün içinde geldi usanç Ayaz içinde vakit olmuyor sabah ne yazık Boğar durur karabasan kader bu der alışık Kocan döverde sever dendi derdi söylese hep Ve kardelen gibi baş kaldırır dayakdı sebep Ölümle tehdide başlar adam boşanma unut Dayak çoğaldı sebeplerde yoktu hiç de boyut Sığınma istedi devlet duyarmısın bu sesi Duyulmayan sesi elbet kırıldı hep hevesi Ve çınlayan gece üç el atıldı mermi neden Ateş topuydu olan oldu bak serildi beden Kadındı susturulan baykuşu öten geceler Ölüm utandı! Ya siz? Yazmıyor da bak heceler Mefâ’ilün / fe’ilâtün / mefâ’ilün / fe’ilün |