sesime ses ver Kejesen dalıp gidiyorsun sular küpürüyor kuduruyor dicle gözlerindeki ışıltı değiyor güne yeşilleniyor başaklar feleğin ç’arkında un ufak olmuş düşlerim bu yüzden gördüğüm her yerde gözlerine düşüyorum ’bir nefes ver bana ’keje annenin ak sütü gibi temiz olsun gülüşün aydınlatsın yüzümü kan kırmızı gelincikler açsın tarlalar ebemkuşağından kaysın çocuklar aklıma bir ip salıp çıkar bu kibri nefsimin dalları kurusun ve beni doğru yola ilet gözlerinin zifir istikametini bileyim göz kapaklarıma sinmiş derin uyku ahvali keje’m düşüme yatar tutkuyla kalbur zaman çemberinde hayatın göğsüm çilingir sofrası su’s testisidir yüreğim içime akar şarabi hüzün beni hayatta tutan o gül yüzün sayfa aralarında unutulmuş gül kurusu keje sesime ses ver öldürelim bu susu sesime ses ver keje öldürelim Ahraz |
annenin ak sütü gibi temiz olsun
gülüşün aydınlatsın yüzümü
kan kırmızı gelincikler açsın tarlalar
ebemkuşağından kaysın çocuklar..."
Sayfanıza ilk misafirliğim ve bakir imgelerle bezeli bir bahçenin ortasında buldum kendimi...Şiirlerinizin yüreklerini aralamaya çalıştım,sofranıza oturdum ve yürek seslerinizle tanıştım...Çok mutlu oldum farklı üslubunuzla...hele,"ebemkuşağından kaysın çocuklar"diye seslenen o koskoca sevgi dolu dünyanızın avazıyla sarmalandı benim de yüreğim...
tebriklerim,kavram,imge ve benzetmelerin yüreğine dokunan seslenişlerinizin efsunlu avazlarındaki müziğin tınısından aldığım hazlaradır...selamlarımla...