OLMUŞUM ZELİL-ZİYAN
Dokunduğu her canı yaktı senin ellerin,
Var mıdır yeryüzünde gönül sofrandan doyan. Sinsice planların, şeytanla eş hâllerin, Her biri sana dönsün hayr’a çıkmasın rüyan. Ömür sona ermeden tükenmezmiş sorunlar, Bir de can sıkmıyor mu dıştan gelen yorumlar, Canımla eş tuttuğum çoluk-çocuk torunlar, İşte! bunlar hatrına kendime dedim “dayan”. Yakınıma gelmesin deyiverin ‘birine’ Suyumdan damlamasın ellerinin kirine, İşiten işitmeyen duyursun birbirine, Ağlmak için gelsin öldüğüm günü duyan. Ayrıntıda gizlerim ötesi-berisini, Kör şeytan deyip durur “yüzsene derisini”, Bölük-börcük yazmışım anlayın gerisini, Uzun lafın kısası olmuşum zelil-ziyan… Ayser ÖZBAKIR |