OdaBen yetim,ben öksüz Kaldım bir başıma boş odada Soğuk ve sessiz bir oda Köşede oturdum tek başıma Üşüyorum bu karanlık odada Kimsem yok hayatta Karanlıktan korkan ben Yalnız kaldım acımasız dünyada Sessizlik ve sessizlik Saat 12’yi vurdu Gözlerim mahmur ve yorgun Ne olacak benim sonum Gözlerim kapanıyor,kanım donuyor Gökyüzündeki yıldızlar kayıyor Aileme kavuşacam ümidiyle Uykuya daldım herşeyimle. Neslihan Dinç |
vurgulanmış, yürekten gelen seslenişti....
Alkışlıyorum sizi ve değerli çalışmanızı...
Başarınız daim, kaleminiz tükenmez olsun....
Selam saygı şiire ve şairedir...
.............